Zaterdag 15 september 2018: KR BBQ.
Er was een mooie plek. Er was muziek (zie hier). Er was voedsel met de vrijwillige bereiders. Er was nog een winnares. En er was gezelligheid met partners en kinderen. En de vuurkorf bleef lekker lang branden. Kortom: het was de pakweg 25e keer dat we konden barbecuen in de tuin van Rob en Annego.– Nico
Foto’s van Fred en Annego

Zaterdag 30 juni 2018: de 3e KRiatlon.
Een werkelijk prachtige dag. Zeker om te zwemmen in het mooi gelegen buitenbad van IJmuiden. Met de bosrand als decor en beschenen door een mooi zonnetje was het goed toeven in Heerenduinen. Ook voor de tellers was het deze keer goed te doen. Maarten R kwam als eerste het water weer uit, na de 1 km in pakweg 17 minuten te hebben afgelegd. Verrassend (voor hemzelf) gevolgd door trainer Hans die het zwaaien met de armen nog niet verleerd was.
Na de koffie begonnen we aan de 47 km fietsronde. Deze keer niet richting Langevelderslag. Het organiserende commité had voor dit jaar een alternatieve route bedacht: het Rondje Haarlem, met hier en daar een aanpassing. Vrij zeker is dat niet iedereen dezelfde route gedaan heeft – of dat van invloed geweest is op de eindtijden zullen we nooit te weten komen. Zeker is dat het leuk was om het Rondje eens in de zomer gezien te hebben, in plaats van in oktober (bij de estafeteloop).
En dan 10 km hardlopen. We zijn tenslotte een hardloopgroep, dat zou een makkie moeten zijn. Nou mooi niet. In combinatie met zwemmen en fietsen valt het niet mee om dan ook nog hard te lopen. Bovendien was het vrij warm – we kwamen zelfs vrijwel geen wandelaars tegen in de duinen en dat is uitzonderlijk. Maar goed, we hebben de eindstreep gehaald. Met dank aan Janjaap en Caroline, die dit jaar de organisatie deden. – Nico
Foto’s van Caroline en Clare

In de Waterleidingduinen is een verborgen kabouterdorp. Een duinpannetje niet ver vanaf ingang De Zilk. Op Hemelvaartsdag liep een klein groepje KR’s onder leiding van Eelco 9 km zigzaggend door die duinen. Zo kwamen ze wel bij het dorp, maar of ze het ooit zelf kunnen terugvinden, dat is nog maar de vraag. Ondertussen liep ik met de wandelaars, partners en (klein)kinderen een kortere weg naar dit bijzondere dorp. Sommige kabouters waren zo groot en sommige kinderen nog zo klein dat het verschil nauwelijks te zien is.Voor zover ik weet zijn er geen kinderen achtergebleven. Als dat wel zo is dan gaan we volgend jaar vast nog wel een keertje kijken hoe het met ze is. – Nico