Al sinds het begin van deze eeuw ga ik met Piet op 2e Kerstdag naar Opmeer voor de kerstcross: 10 km over weilanden. Ieder jaar hetzelfde en toch ieder jaar anders. Dat kom voornamelijk door de weersomstandigheden. We hebben alles wel gehad: sneeuw, ijsel, warm, koud, droog en nat. En vooral veel blubber, heel veel blubber.
Ieder jaar hetzelfde, dat geeft vastigheid en houvast aan het leven. Het was dit jaar dan ook wel even slikken toen we vernamen dat het parcours vernieuwd was. In plaats van 1 grote ronde was het nu 2 kleinere rondes – leuk voor het publiek. Voor ons maakte het uiteindelijk toch niet veel uit, het ene weiland verschilt niet veel van het andere. Menig koe zal dat beamen.
De weersomstandigheden waren wat saai, geen zonnetje, niet echt koud, beetje mistig – we hebben het extremer meegemaakt.
Maar de stemming zat er wel weer goed in. Als koeien die in het voorjaar de wei inhuppelen, zo gingen wij ook van start. Een rondje om het sportveld, over de weg en hup de wei in. Beetje zigzaggen over het gras, hier en daar over een slootje en bij de hekken tussen de weilanden goed oppassen. Want daar is de blubber het mooist. Bij de doorgangen van het ene naar het andere weiland is het gras volledig weggetrapt en komt de blubber goed tot z’n recht. Ook dit jaar zag ik weer enkele lopers met 1 schoen hinkelend zoeken naar de andere schoen.
De ondergrond was dit jaar wat vlakker dan anders (minder hoge graspollen) zodat we makkelijker konden lopen – waardoor ik enkele minuten sneller was dan vorig jaar. Piet had na de eerste ronde een gezellig loopmaatje gevonden en heeft de tweede ronde gezellig lopen keuvelen. Want ach, hoewel er veel prijzen vielen te winnen, een wedstrijd maken we er niet van. En de schoenen: die hebben hun laatste rustplaats gevonden in Opmeer. – Nico
Foto’s van Piet
