Hoe nu verder?
Na het wegvallen van Cor als trainer van de loopgroep ontstond de vraag: “Hoe nu verder?”
Cor was weliswaar geen trainer, die zijn pupillen op Olympisch niveau kon brengen (bovendien had niet een ieder daarvoor voldoende talent), maar hij was wel iemand, die naast het geven van de looptraining ook oog had voor gezelligheid en sfeer in de groep. Waar vind je weer zo’n man of vrouw? Terugdenkend aan de periode dat ik bij Cor liep (vanaf 1991), stond bij mij, naast lopen vooral ook die goede sfeer en gezelligheid en het samen bezig zijn op allerlei manieren voorop.

Ieder voorjaar was er het sportieve weekend (waarvan Martin na afloop uitgebreide ver-slagen maakte) met droppings (heel vaak verdwaald!), kanotochten, die steevast ein-digden in een waterballet, fietstochten en soms ook nog een beetje trimmen.
Zo gingen we o.a. naar Oisterwijk (luxe bungalows, met zwembad waarin meer werd gestoeid dan gezwommen), Barvaux (in de Ardennen, met veel regen, in tenten), Winsum (in tenten, groot kampvuur), Schipborg in Drenthe (simpele bungalows, een fietstocht langs de hunebedden), Valkenburg (in tenten, fietsen door de grotten, karten). Plus altijd weer die gezellige avonden tot in de vroege uurtjes. Op een van de avonden van zo’n sportief weekend maakte iedereen een deel van de avondmaaltijd klaar. Smullen maar!
Het sportieve weekend was echt genieten, een evenement waar je weer een heel jaar naar kon uitkijken, mede door de inzet van Cor en Annemiek.
Ook werden er andere activiteiten georganiseerd: meerdaagse fietstochten, estafette-lopen, wandeltochten, klootschieten, teveel om op te noemen.
Het lopen van marathons was in die tijd nog een bijzonderheid. Aan debutanten op een marathon werd nog een bos bloemen uitgereikt. Nu lijkt het bijna gewoon.

Maar nogmaals: hoe nu verder??
We wilden natuurlijk allemaal doorgaan, maar verder zonder trainer? Alleen als het echt niet anders kon. Een aantal mensen deed pogingen om een plaatsvervanger te vinden, die bereid was met zo’n groep ‘gezellig-heidslopers’ aan de slag te gaan. Annego kende iemand bij atletiekvereniging Suomi uit Santpoort-Noord, waarvan ze had begrepen, dat hij wel eens trainingen gaf. Zo kwamen we terecht bij Lennard. Na het uitwisselen van de benodigde informatie en afspraken over de gewenste aanpak was Lennard bereid dit avontuur aan te gaan. Het was een schot in de roos! Lennard bleek goede trainingen te geven, maar paste, samen met Rieja, ook heel goed in de sfeer van de ploeg.

Zonder Cor tekort te doen, kan gesteld worden, dat de looptrainingen wat professioneler verliepen, wat zich op den duur vertaalde in steeds betere prestaties bij velen. Er werd nog wat harder getraind, afwisselend met duurlopen en allerlei vaartspelen. Er is regelmatig een testloop van 5 kilometer over het Kopje waarin je kunt testen hoe het met je conditie is gesteld en een ‘bergloop’ over alle ‘bergen’ van de Kennemerduinen. Maar alles met behoud van de gezelligheid.
Na afloop van de training blijkt dat steeds weer bij het gezellige samenzijn in de kantine van de Tetterodehal met een kopje koffie of een ander drankje en een gezellig praatje.
De snelle loper, de locomotief, de ‘doe maar rustig aan loper’, een ieder krijgt voldoende aandacht en bezoekt graag de trainingen.
Er zit wel een ‘maar’ aan deze trainer: hij heeft zoveel andere hobby’s en bezigheden. Regelmatig moet hij een training missen, maar dan is er vrijwel altijd wel een ander (Rieja, Martin, Hans), die de training wil overnemen.

Intussen had de loopgroep een andere naam gekregen: de Kennemer Runners.
Hoe houd je nu zo’n groep ‘ongeregeld’ bij elkaar? De Kennemer Runners: het is geen echte vereniging met statuten en zo. Er is ook geen bestuur met een voorzitter, secretaris en penningmeester.
Na veel overleg, waarbij ook op de juridische consequenties acht werd geslagen, werd besloten een coördinatieteam in het leven te roepen: een groep vrijwilligers van vijf personen die de onvermijdelijke ‘klussen’ ter hand zou nemen. Iemand zorgt voor de financiën (Piet Abbo, er zullen niet veel clubs zijn waar de contributie de laatste jaren een stuk lager is geworden). Een ander onderhoudt de relatie met de verhuurders van de sporthal, er is iemand voor de sociale contacten en er worden allerlei activiteiten gepland, die doorgaans goed in de smaak vallen.
Heel belangrijk voor de uitwisseling van informatie is ons uitstekende clubblad. Dat is een heel waardevol iets voor de Kennemer Runners. De eerste jaren was William de ‘eindredacteur’, tegenwoordig stelt Roel de nieuwsbrief samen en Nico zorgt voor het overige drukwerk. Vroeger werd het blaadje op de training uitgereikt, maar nu krijgen we het in per e-mail toegestuurd.

En er is nog een andere verworvenheid: het internet. De Kennemer Runners hebben een eigen website: www.kennemerrunners.nl .Deze wordt op vakkundige manier door Nico bijgehouden en verlevendigd met enorm veel foto’s die hij tijdens het lopen van een wedstrijd of als supporter neemt.

De loopgroep functioneert prima. Intussen telt de Kennemer Runners ruim 60 leden, die (gelukkig) niet allemaal tegelijk op de dinsdag- of de zaterdagtraining verschijnen.
Nog aardig om te weten is, dat er vroeger aparte ‘dinsdag’, ‘zaterdag’ en ‘dinsdag + zaterdag’ leden waren met ieder hun eigen contributie.

Zoals gezegd, de prestaties bij velen verbeterden. Zo kon het gebeuren, dat er een hele ploeg tegelijk voor de marathon aan het trainen was. Niet even voor een marathon dichtbij, nee, ze trainden voor de Medoc-marathon in Zuid-Frankrijk. Het aardige van die marathon was, dat je niet ‘hard’ hoefde te gaan en dat het ludieke karakter overheersend was. Zodoende was een marathon opeens bereikbaar voor degenen die er anders niet over zouden hebben gepiekerd om aan zoiets te beginnen.
Behalve de zaterdag- en de dinsdagtrainingen worden door de leden diverse andere activiteiten spontaan opgepakt, zoals een driedaagse (race)fietstocht om het IJsselmeer of in Zuid-Limburg, (waarvoor natuurlijk vooraf flink getraind moet worden), estafettelopen in binnen- en buitenland), een tennistoernooi, zo nu en dan een feestavond, teveel om op te noemen.
De nieuwste activiteit, door Rieja begeleid, is het nordic walken. Sinds enkele maanden bestaat de mogelijkheid om bij de Kennemer Runners, na een cursus te hebben gevolgd, te nordic walken. Dit idee spreekt een aantal mensen, waaronder ook een aantal partners van (hardlopende) Kennemer Runners, aan.
Ook op culinair gebied staan de Kennemer Runners hun mannetje. Rens is daarin onze smaakmaker. Zo hebben we ons jaarlijkse nieuwjaarsdiner en in september een barbecue na afloop van de Trosloop.

Lennard heeft nu al weer zijn eerste lustrum bij de Kennemer Runners achter de rug.. Maar zoals eerder gezegd, Lennard en Rieja hebben nog veel andere interesses. Regelmatig brengen ze een aantal dagen door in hun tweede huis in Frankrijk. Helaas (voor de Kennemer Runners) hebben ze het plan om daar permanent te gaan wonen vanaf 1 januari 2006.
Een probleem dus: waar vinden we dan weer een trainer die zo goed bij onze loopgroep past? Er zullen ongetwijfeld trainers zijn die de training kunnen overnemen en de loopgroep naar hun hand zetten. Maar zo’n trainer past misschien niet bij deze groep van gezelligheidslopers. We zullen op zoek moeten naar een trainer, die natuurlijk goede trainingen moet kunnen verzorgen, maar (minstens zo belangrijk) ook voldoende oog heeft voor het bijzondere karakter van deze groep.

November 2004, Rob Greeuw
Foto’s: Martin Scheringa & Nico Swanink